آموزش کامل جملات شرطی انگلیسی

اگر می‌خواهید یکبار برای همیشه جملات شرطی انگلیسی را یاد بگیرید، این مقاله برای شماست.

هر معلمی ساختار جملات شرطی انگلیسی را هنگام آموزش گرامر زبان انگلیسی با روش خاص خودش تدریس می‌کند؛ اما اصولاً یادگرفتن این بخش از زبان، نسبت به بخش‌های دیگر، برای زبان‌آموزان سخت‌تر است. اگر شما هم جز همین افراد هستید و این بخش برای‌تان تبدیل به یک نقطه ضعف شده، حتماً این مقاله را بخوانید. چون ما می‌خواهیم یکبار برای همیشه این مشکل را حل کنیم. در زبان انگلیسی پنج نوع جمله شرطی داریم که هرکدام ساختار مخصوص به خود را دارند و در شرایط مختلفی استفاده می‌شوند. به همین دلیل برای این‌که هرکدام را کامل یاد بگیرید و از آن در جای درست استفاده کنید، باید برایش وقت بیشتری بگذارید. پس تا انتهای این مقاله همراه‌مان بمانید.

انواع جملات شرطی در زبان انگلیسی

بهتر است قبل از این‌که آموزش را شروع کنیم از انواع و کاربرد جملات شرطی بگوییم. همانطور که از اسم‌شان پیداست، از جملات شرطی زمانی استفاده می‌کنیم که می‌خواهیم از یک شرط حرف بزنیم. درواقع ما با استفاده از این جمله‌ها، می‌خواهیم یک موقعیت فرضی را در نظر بگیریم که تحقق یافتن آن وابسته به یک یا چند شرط است. هرموقع پای جملات شرطی در میان باشد، کلمه (If) به معنی اگر هم به چشم می‌خورد. جمله شرطی از دو جمله غیر مستقل تشکیل می‌شود که به یکی از آن‌ها جمله نتیجه و به دیگری جمله شرطی می‌گویند. اگر جمله شرطی محقق شود، جمله نتیجه اتفاق می‌افتد. مثلاً جمله «اگر امروز هوا برفی باشد، به دانشگاه نمی‌روم.» را در نظر بگیرید. جمله اول که با کلمه «اگر» آمده، همان جمله شرط است و جمله دوم، جمله نتیجه محسوب می‌شود.

بیشتر بخوانید: آموزش ماضی نقلی در انگلیسی

همان‌طور که گفتیم پنج نوع جمله شرطی داریم که عبارتند از:

• جمله شرطی نوع صفر

• جمله شرطی نوع اول

• جمله شرطی نوع دوم

• جمله شرطی نوع سوم

• جمله شرطی ترکیبی

ما در ادامه می‌خواهیم هر کدام از این جملات را به‌طور جداگانه بررسی کنیم و مثال بزنیم. در آخر هم جملات شرطی ترکیبی را معرفی می‌کنیم و تمام نقاط ضعف‌تان را در این زمینه از بین می‌بریم.

جمله شرطی نوع صفر (Zero Conditional)

  آموزش جملات شرطی در انگلیسی را با صحبت درباره جمله شرطی نوع صفر شروع می‌کنیم. این جمله‌ها حقایق عمومی را بیان می‌کنند. درواقع هر وقت می‌خواهید از یک واقعیت حرف بزنید، باید از جملات شرطی نوع صفر کمک بگیرید. زمان مورد نظر در این جمله‌ها، زمان حال است و معمولاً عموم مردم آن را قبول دارند.

کاربرد جمله شرطی نوع صفر

در میان زمان ها در انگلیسی برای ساختن جمله شرطی نوع صفر باید از زمان حال ساده استفاده کرد. در شرایط زیر، باید جمله‌های خود را با ساختار شرطی نوع صفر بیان کنید:

• حرف زدن از یک موقعیت واقعی و ممکن

• صحبت کردن درباره حقایق کلی و عمومی

• اشاره کردن به یک قانون علمی

• گفتن عادت‌هایی که همیشه صحت دارند

 نکته مهم درباره چنین جملاتی این است که گاهی به جای if از when استفاده می‌شود؛ در‌حالی‌که معنی جمله تغییر چندانی نمی‌کند؛ به مثال زیر نگاه کنید:

When people smoke cigarettes, their health suffers.

مردم وقتی سیگار می‌کشند، سلامتی‌شان آسیب می‌بیند.

نحوه ساختن جمله شرطی نوع صفر

در جملات شرطی نوع صفر، برای ساختن جمله شرط یا همان if clause باید بعد از قرار دادن if، فعل جمله را در زمان حال ساده قرار دهید. فعل جمله نتیجه یا جواب شرط هم که به آن Main clasuse می‌گویند، باید در زمان حال ساده باشد. به مثال‌های زیر نگاه کنید و یکی از آن‌ها به حافظه خود بسپارید. در این صورت می‌توانید همیشه به عنوان یک الگو در شرایط مختلف آن را به‌کار بگیرید.

If you don’t brush your teeth, you get cavities.

اگر دندان‌های خود را مسواک نکنید، پوسیده می‌شود.

If you put food into the freezer, it freezes.

اگر غذا را در فریزر قرار دهید، منجمد می‌شود.

If you heat water to 100°, it boils.

اگر آب را تا دمای 100 درجه گرم کنید، به جوش می‌آید.

 جمله شرطی نوع اول (First Conditional)

برای این‌که ساختار جملات شرطی انگلیسی را بشناسید، باید در ذهن خود هر کدام را تفکیک کنید. اگر بخواهیم در حالت کلی بگوییم از جمله شرطی نوع اول باید برای بیان موقعیتی استفاده کنید که نتیجه آن احتمال دارد اتفاق بیفتد ولی هیچ تضمینی برایش وجود ندارد. در ادامه با کاربرد دقیق این جملات شرطی و ساختار آن آشنا می‌شوید.

بیشتر بخوانید: آموزش افعال بی قاعده انگلیسی

کاربرد جمله شرطی نوع اول

جمله‌های شرطی نوع اول برپایه واقعیت هستند. از این جمله‌ها معمولاً وقتی استفاده می‌شود که بخواهیم هشدار دهیم. زمانی‌که قصد داریم از یک حالت ممکن که نتیجه متحملی دارد، صحبت کنیم، از شرطی نوع اول کمک می‌گیریم. به جمله‌های زیر نگاه کنید:

If you don’t leave, I’ll call the police.

اگر از اینجا نروی، به پلیس زنگ می‌زنم.

If you don’t drop the gun, I’ll shoot!

اگر آن اسلحه را نندازی، شلیک می‌کنم.

نحوه ساختن جمله شرطی نوع اول

برای ساختن جمله شرطی نوع اول باید زمان جمله‌ای که با if شروع می‌شود، حال ساده باشد و فعل جمله دوم که همان جواب شرط است، در زمان آینده ساده قرار بگیرد. برای قرار گرفتن این جمله‌ها، هیچ ترتیبی وجود ندارد و شما می‌توانید با خیال راحت، هرکدام از جمله‌ها را که خواستید، قبل از دیگری قرار دهید. به مثال‌های زیر نگاه کنید؛ ساده‌ترین جمله را انتخاب نمایید و آن را به ذهن‌تان بسپارید تا در موقع نیاز، به‌عنوان الگو آن را به‌کار بگیرید.

If I find your book, I will tell you.

اگر کتابت را پیدا کنم، به تو خواهم گفت.

You will get wet if it rains.

تو خیس خواهی شد اگر باران ببارد.

If I have time, I will finish that letter.

اگر وقت داشته باشم، آن نامه را تمام خواهم کرد.

I’ll have finished in an hour if you don’t disturb me.

اگر تو مزاحمم نشوی، کارم در یک ساعت تمام می‌شود.

  جمله شرطی نوع دوم (Second Conditional)

برای این‌که آموزش جملات شرطی در انگلیسی را کامل کنید، باید با جملات شرطی نوع دوم به‌طور کامل آشنا شوید. از این جملات زمانی استفاده کنید که می‌خواهید از نتایجی کاملاً غیرواقعی حرف بزنید؛ نتایجی که احتمالاً در آینده اتفاق نمی‌افتد. در ادامه با کمک مثال این جمله‌ها را بیشتر خواهید شناخت.

کاربرد جمله شرطی نوع دوم

وقتی می‌خواهید از فعالیتی حرف بزنید که می‌توانست در گذشته و در شرایطی خاص رخ دهد، از شرطی نوع دوم استفاده کنید. همچنین وقتی پای اتفاق‌های غیرواقعی در میان باشد که رخ دادن آن تا حد زیادی غیرممکن است، باید از ساختار شرطی نوع دوم استفاده نمایید. دقت کنید که این رخدادها، مربوط به گذشته نیست بلکه ساخته تصورات ماست. به مثال زیر نگاه کنید:

If I inherited a billion dollars, I would travel to the moon.

اگر یک میلیارد دلار به ارث می‌بردم، به ماه سفر می‌کردم.

نحوه ساختن جمله شرطی نوع دوم

در میان جملات شرطی انگلیسی، برای ساختن جمله شرطی نوع دوم باید زمان جمله در بند if گذشته ساده باشد و در بند اصلی یک فعل کمکی مثل could, should, would, might قرار بگیرد. مثال‌های زیر را در نظر بگیرید:

If I knew his name, I would tell you.

اگر اسمش را می‌دانستم به تو می‌گفتم.

If I were you, I wouldn’t be rude to the boss.

اگر جای تو بودم با رئیسم بی‌ادبی نمی‌کردم.

She would travel all over the world if she were rich.

او می‌توانست دور دنیا را سفر کند اگر پولدار بود.

نکته: در جمله‌های شرطی نوع دوم، نمی‌توانید از was استفاده کنید. یعنی حتی اگر فاعل جمله I, He, She, It یا هر سوم شخص مفرد دیگری باشد، باز هم باید به جای was از were استفاده نمایید.

جمله شرطی نوع سوم (Third Conditional)

برای این‌که یادگیری خود را در زمینه ساختار جملات شرطی انگلیسی کامل کنید، باید جمله‌های شرطی نوع سوم را به‌طور کامل یاد بگیرید. وقتی می‌خواهید از گذشته حرف بزنید، باید از جملات شرطی نوع سوم استفاده کنید. این جمله‌ها اتفاق نظری و خیالی را توصیف می‌کند. در ادامه قرار است شما را با زیروبم این جمله‌ها بیشتر آشنا کنیم.

کاربرد جمله شرطی نوع سوم

اگر دیدید جمله‌ای به‌صورت شرطی نوع سوم به کار رفته، یعنی می‌خواهد نتایجی از یک اقدام غیرواقع‌بینانه یا شرایط غیرواقعی در گذشته را نشان دهد. درواقع این جملات، شرطی را بیان می‌کند که به‌اندازه کافی محتمل بوده اما واقعا در گذشته اتفاق نیفتاده‌است؛ مثل فردی که قادر به تمیز کردن خانه بوده اما این کار را نکرده‌است. درواقع جمله‌های شرطی نوع سوم نشان‌دهنده نوعی پشیمانی، تأسف و مواردی‌ست که دوست داشتیم اتفاق بیفتد ولی نیافتاده‌است. به مثال زیر نگاه کنید:

If he had studied harder, he would have passed the exam.

اگر او بیشتر مطالعه کرده‌بود، می‌توانست امتحان را پاس کند.

نحوه ساختن جمله شرطی نوع سوم

برای ساختن جمله شرطی نوع سوم از فرمول زیر استفاده کنید:

حالا با دقت مثال‌های زیر را بررسی کنید:

If you had told me about the meeting, I would have come.

اگر در مورد جلسه به من گفته بودی، می‌آمدم.

He’d have got the job if he hadn’t been so nervous in the interview.

اگر در مصاحبه بیش از حد مضطرب نبود، می‌توانست آن شغل را به دست بیاورد. 

Would you have accepted the offer if we’d reduced the price?

اگر قیمت را کاهش داده بودیم، پیشنهاد را قبول می‌کردی؟

جملات شرطی ترکیبی

تا اینجای مقاله با کاربرد جملات شرطی نوع صفر، یک، دو و سه آشنا شدید؛ حالا می‌خواهیم از جملات شرطی ترکیبی حرف بزنیم. این جملات ترکیبی از شرطی نوع دوم و سوم هستند. پس درواقع احتمال رخداد آن‌ها صفر است. با کمک این جمله‌ها می‌توانید درباره وضعیتی صحبت کنید که عکس آن اتفاق افتاده یا صحت دارد. در این قسمت می‌خواهیم با کمک مثال کاربرد این جملات  را به شما نشان دهیم.

کاربرد جمله شرطی ترکیبی

فرض کنید که می‌خواهید بگویید اگر اتفاقی در گذشته رخ می‌داد (که در واقعیت عکس آن اتفاق افتاده) پیامد متفاوتی را در زمان حال مشاهده می‌کردیم. در این صورت باید از جمله شرطی ترکیبی استفاده کنید تا منظورتان را واضح‌تر به طرف مقابل برسانید.

 نحوه ساخت جمله شرطی ترکیبی

ساختار جملات شرطی انگلیسی نوع ترکیبی به این صورت است که باید قسمت شرط را شبیه جمله شرطی نوع سوم بسازیم؛ چون درباره شرطی صحبت می‌کند که در واقعیت رخ نداده؛ بنابراین باید زمان قسمت شرط جمله، گذشته کامل باشد. از طرف دیگر، جمله دوم باید مشابه جمله نتیجه در شرطی نوعی دوم ساخته شود. چون پیامد شرط فرضی ما، به زمان حال اشاره می‌کند. پس باید با افعال مدال مثل Would, Could, Might ساخته شود. البته گاهی هم ممکن است عکس این شرایط اتفاق بیفتد.

از آن‌جایی که این بخش از گرامر، جزء گرامر پیشرفته زبان انگلیسی به حساب می‌آید، یاد گرفتن آن، می‌تواند تأثیر زیادی در بالا بردن نمره آزمون‌های بین‌المللی داشته باشد. حالا به مثال‌های زیر نگاه کنید تا شما هم این بخش را یاد بگیرید.

If I had made more cookies, he would be eating them.

اگر کلوچه بیشتری درست می‌کردم، او الان داشت آن‌ها را می‌خورد.

If we had looked at the map, we wouldn’t be lost.

اگر به نقشه نگاه کرده بودیم، الان گم نمی‌شدیم.

If I had worked harder at school, I could have a better job now.

اگر در مدرسه بیشتر تلاش کرده بودم، الان شغل بهتری داشتم.

نشانه گذاری جملات شرطی در انگلیسی

تا اینجا با ساختار جملات شرطی انگلیسی آشنا شدید. حالا می‌خواهیم راجع‌به نشانه‌گذاری آن‌ها حرف بزنیم. در جملات شرطی، اگر بند شرطی جلوتر از بند اصلی بیاید، باید از یک ویرگول بعد از عبارت if استفاده کنید؛ مثل جمله زیر:

If I’d had time, I would have cleaned the house.

در حالی‌که اگر این دو جمله جابه‌جا شود، دیگر نیازی به گذاشتن ویرگول نیست. مثل جمله زیر:

I would have cleaned the house if I’d had time.