معرفی جایزه ادبی پولیتزر Pulitzer Prize

پولیتزر جایزه ای است که به دست اوردها و خدمات ارزنده در حوزه روزنامه، مجله، ادبیات و موسیقی به اثار برگزیده در ایالات متحده اعطا می شود. این جایزه در سال ۱۹۱۷ به خواست و اراده جوزف پولیتزر (متولد مجارستان) تاسیس شد که امروزه مراسم اهدای این جایزه در زمینه های مختلف توسط دانشگاه کلمبیا در شهر نیویورک برگزار می گردد. هر سال جایزه پولیتزر به بیست و یک بخش تعلق می گیرد. در بیست بخش، هر برنده یک گواهی نامه و جایزه نقدی معادل ۱۵،۰۰۰ دلار (که ۱۰،۰۰۰ دلار از سال ۲۰۱۷ افزایش یافته است) دریافت می کند. همچنین، به برنده بخش خدمات به عموم در بخش رقابتی روزنامه نگاری تنها یک مدال طلا تعلق می گیرد.

ناشر روزنامه جوزف پولیتزر پول خود را به دانشگاه کلمبیا برای راه اندازی یک مدرسه روزنامه نگاری و ایجاد جایزه ای در این راه وقف نمود. مبلغ اهدا شده برای جایزه و بورس تحصیلی ۲۵۰،۰۰۰ دلار بود. او چهار جایزه در زمینه روزنامه نگاری، چهار جایزه در زمینه نامه نگاری و نمایش نامه، یک جایزه در زمینه تحصیل و چهار بورس تحصیلی را بنا نهاد. پس از مرگ او، نخستین جایزه پولیتزر در تاریخ ۴ ژوئن ۱۹۱۷ اهدا شد؛ امروزه این جایزه در ماه آوریل اهدا می شود. شیکاگو تریبون تحت کنترل کلنل مک کورمیک احساس کرد که جایزه پولیتزر تنها چیزی نیست جز تحسین متقابل جامعه و به هیچ عنوان لازم نبود خیلی جدی گرفته شود؛ از اغار مراسم اهدای جایزه تا سال ۱۹۶۱ در دوره ریاست مک کورمیک آن طور که باید مراسمی در خور برای رقابت اثار برگزار نشد.

جایزه پولیتزر به طور خودکار تمام کارهای صورت گرفته در رسانه را در نظر نمی گیرد، بلکه تنها اثاری مورد قبول واقع می شود که اساسا و به طور ارادی برای شرکت و ورود به عرصه رقابت اعلام حضور کرده باشند (هزینه ورودی برای هر بخش ۵۰ دلار است.). اثار حداقل باید به یکی از دسته های خاص اهدای جایزه مرتبط باشد. هیچ اثری نمی تواند به راحتی به بخش های ادبیات و موسیقی ورود پیدا کند. همچنین، آثار می توانند در حداکثر دو یا سه دسته کاندید شوند.

هر سال صد و دو داور توسط هیئت مدیره انجمن جایزه پولیتزر انتخاب می شوند تا در بیست گروه برای بیست و یک بخش مختلف اهدای جایزه به بررسی و داوری اثار بپردازند؛ یکی از هیئت داوران در کنار داوری در بخش محول شده، در بخش عکاسی نیز به بررسی اثار می پردازد. بیشتر هیئت داوران شامل پنج عضو است. البته بخش های خدمات عمومی، گزارش تحقیقاتی، گزارش تفسیری، مقالات و اثار منتخب نوشتاری، به خودی خود دارای هفت عضو هستند؛ با این حال، تمام هیئت های داوران بخش های اهدای جوایز به کتب حداقل سه عضو دارند.

برای هر جایزه، هیئت داوران سه نامزد را بر می گزینند. هیئت داوران، با توجه به رای اکثریت از میان شرکت کنندگان اثر شایسته ای را انتخاب می کند. گاهی اتفاق می افتد که ان ها به کل از اثر کاندید شده صرف نظر کرده و یک اثر متفاوت را با رأی اکثریت ۷۵ درصد انتخاب می کنند. هیئت داوران همچنین می توانند رای به اعطای جایزه ندهند. هیئت مدیره و داوران بخش روزنامه نگاری برای کار خود هیچ دستمزی دریافت نمی کنند؛ با این حال، اعضای هیئت داوران در بخش نامه نگاری، موسیقی و نمایش نامه برای همان سال مبلغ ۲۰۰۰ دلار و هر مدیر مسئول برگزاری مراسم نیز ۲۵۰۰ دلار دریافت می کند.

پولیترز ادبیات

جایزه پولیتزر در زمینه ادبیات یکی از هفت جایزه پولیتزر آمریکا است که سالانه در بخش های نامه نگاری، نمایش نامه و موسیقی و داستان نویسی اهدا می شود. این جایزه به داستانی تعلق می گیرد که توسط یک نویسنده متمایز آمریکایی نوشته شده باشد و ترجیحا داستان باید با زندگی آمریکایی مرتبط باشد. همچنین، این اثر باید در سال پیش منتشر شده باشد تا برای شرکت در مراسم به رسمیت شناخته شود. عنوان جایزه پولیتزر برای رمان، یکی از جوایز اصلی پولیتزر محسوب می شود؛ جایزه پولیتزر در سال ۱۹۱۷ با هفت بخش و جایزه افتتاح گردید، که چهار جایزه آن در همان سال اهدا شد.

به مدت ۳۱ سال در بخش ادبیات و رمان نویسی، ۲۷ بار جایزه اهدا شده است؛ در ۶۹ سال اول تا سال ۲۰۱۶ در حیطه ادبیات داستانی ۶۲ جایزه اهدا گردیده است. به مدت ۱۱ سال هیچ رمانی این جایزه را دریافت نکرده است. جایزه پولیتزر هرگز تاکنون به دو نویسنده به صورت به اشتراکی تعلق نگرفته است. البته تا به امروز سه نویسنده توانسته اند دو جایزه در بخش ادبیات داستانی را به دست آورند: بوت تارکینگتون، ویلیام فاکنر و جان آپدایک.
سه چهره سر شناس برنده جایزه پولیتزر

ویت تان نون

ویت تان نون Viet Thanh Nguyen ) – ۱۹۷۱( رمان نویس ویتنامی آمریکایی است. او استاد مطالعات انگلیس، آمریکا و قوم شناسی در دانشگاه کالیفرنیای جنوبی است. اولین رمان این نویسنده به اسم همدرد The Sympathizer ، جایزه ی پولیتزر داستان نویسی را در سال ۲۰۱۶ از آن خود کرد. علاوه بر تدریس و نویسندگی، او یک منتقد برجسته در زمینه مطالعات فرهنگی در روزنامه لس آنجلس تایمز است.

رمان همدرد The Sympathizer اولین اثر این نویسنده‌ خوش ذوق و قریحه است. این کتاب علاوه بر جایزه‌ی‌ پولیتزر Pulitzer 2016، نامزد دریافت جایزه PEN/Faulkner Award for Fiction و جایزه International Dublin Literary Award نیز بوده است. همچنین، او جوایز شاخص زیر را نیز دریافت کرده است:

Dayton Literary Peace Prize

Carnegie Medal for Excellence in Fiction

Edgar Award for Best First Novel

Center for Fiction First Novel Prize

Asian/Pacific American Award for Literature

بسیاری از مخاطبین عام و خاص و نیز منتقدین رمان همدرد او را یک شاهکار به یاد ماندنی تلقی می کنند. کتابی که در جان آدم ریشه می دواند و واقعیت های تلخ و خاطرات شیرین را در هم می امیزد. این اثر به شیوه ای جذاب و از دیدگاه یک جاسوس دو جانبه نوشته شده است. در این رمان به همه چیز پرداخته شده و صرفا خواننده فقط به شناخت شخصیت اصلی نائل نمی اید. در حقیقت، شخصیت اصلی پلی است برای شناخت بهتر دو جبهه جنگ ویتنام و آدم هایی که در این جنگ جان داده و قربانی شده اند. نویسنده با مهارت تمام نشان می دهد که هر دو جبهه در پی یک چیز هستند و عقاید یکسانی دارند اما صرفا با دو نام متفاوت به جنگ با یکدیگر گسیل شده اند.
کلسون وایتهد

کلسون وایتهد Colson Whitehead (-1969) نویسنده سیاه پوست امریکایی است. او تاکنون شش رمان منتشر ساخته که رمان راه آهن زیر زمینی معروف ترین آن است. رمان راه اهن زیر زمینی در سال ۲۰۱۶ کتاب ملی امریکا و جایزه ارتور سی کلارک را از ان خود کرد. علاوه بر این، رمان راه اهن زیر زمینی در سال ۲۰۱۷ توانست جایزه پولیتزر و مدال کارنگی را تصاحب کند و نیز نامزد دریافت جایزه من بوکر ۲۰۱۷ شود.

رمان راه اهن زیر زمینی تاریخی محتمل و جایگزین از زندگی کورا و سزار است که به عنوان دو برده در جنوب شرقی ایالات متحده در اوایل قرن نوزدهم مشغول به کار هستند. داستانی تکان دهنده از فداکاری برای رسیدن به ازادی و ارضا کردن خواست و میل درونی؛ داستانی از شجاعت و بی باکی دو برده که برای فرار از بند و رسیدن به رستگاری مسیر راه اهن زیر زمینی و راه های مخوفی را در پیش می گیرند.

آنتونی دوئر

آنتونی دوئر (-۱۹۷۳) نویسنده اهل ایالات متحده است. او بیشتر شهرت خود را مدیون رمان All the Light We Cannot See است. همچنین رمان “تمام نورهایی که نمی توانیم ببینیم” در سال ۲۰۱۴ جایزه Goodreads Chioce Awards و جایزه پولیزر را در سال ۲۰۱۵ از آن خود کرد. همچنین، این رمان مدال Andrew Carnegie Medal for Excellence in Fiction را نیز به دست آورد و فینالیست جایزه کتاب ملی امریکا شد و توانست بیش از شش ماه در صدر فروش جدول نیویورک تایمز باقی بماند. نوشتن این رمان ده سال زمان برده است.

علاوه بر این، او برای دیگر اثار خود تاکنون جوایز بسیاری را به دست آورده است:

• Barnes & Noble Discover Prize, for The Shell Collector
• Rome Prize from the American Academy of Arts and Letters and the American Academy in Rome
• ۲۰۰۳: New York Public Library’s Young Lions Fiction Award, winner, The Shell Collector
• ۲۰۰۵, ۲۰۱۱: Ohioana Book Award for About Grace and Memory Wall, respectively
• ۲۰۱۰: Guggenheim Fellowship
• ۲۰۱۱: The Story Prize, winner, Memory Wall
• ۲۰۱۱: Sunday Times EFG Private Bank Short Story Award, winner, ‘The Deep

رمان تمام نورهایی که نمی توانیم ببینیم در زمان جنگ جهانی دوم و اشغال فرانسه رخ می دهد. یک دختر کور فرانسوی و پدرش، نگهبان موزه تاریخ طبیعی پاریس، با هجوم آلمان ها مجبور به ترک شهر می شوند و یکی از با ارزش ترین و شاید خطرناک ترین جواهرات موزه را نیز با خود حمل می کنند. داستان کتاب درباره تقابل سرنوشت و مسیر زندگی این دختر کور با یک سرباز المانی به نام ورنر است که اتفاقات عجیب و تکان دهنده ای را به همراه دارد.