کتاب در انتظار گودو Waiting for Godot اثر ساموئل بکت Samuel Beckett

کتاب Waiting for Godot نمایشنامه‌ای بی‌نظیر نوشته‌ی ساموئل بکت و شاید به جرات بتوان گفت جزو ۱۰ نمایش‌نامه‌ی معروف جهان است. ساموئل بکت را در ایران با کتاب‌های زیادی می‌شناسند اما کتاب Waiting for Godot یا همان در انتظار گودو از برترین آثار این نویسنده‌ معروف در سراسر جهان است؛ به‌طوری که این نمایشنامه‌ جذاب را نه تنها کارگردانان بزرگ ایران، بلکه بزرگ‌ترین هنرمندان و کارگردان‌های جهان بر روی پرده‌‌ی نمایش برده‌اند. گودو در کتاب Waiting for Godot شخصیتی است که هرگز دیالوگی ندارد و حتی کسی نمی‌داند وجود خارجی دارد یا نه. شخصیتی که تمام داستان حول او می‌گردد و باور به وجودش فلسفه‌ ناتوانی مطلق انسان و امید بی‌سرانجامش به بهبودی را نمایش می‌دهد. نمایش‌نامه و کتاب Waiting for Godot از خوش‌اقبال‌ترین نوشته‌های ساموئل بکت در سراسر جهان است و ده‌ها ترجمه‌ی معتبر از آن در ایران و هزاران ترجمه به زبان‌های مختلف در جهان وجود دارد.

خلاصه و درباره‌ کتاب Waiting for Godot

کتاب Waiting for Godot از نویسنده‌ معروف فرانسوی، ساموئل بکت که به صورت کتاب زبان اصلی در انتشارات جنگل و در ژانر کتاب‌‌های زبان اصلی کلاسیک و ادبی ارائه می‌شود، با نثر جذاب و هنرمندانه‌ خود، مانند یک رمان انگلیسی یا یک رمان زبان اصلی می‌تواند نمایشنامه‌خوانان زیادی را به خود جلب کند. خرید کتاب زبان اصلی Waiting for Godot می‌تواند از بهترین تجربه‌های شما باشد. نمایش‌نامه‌ی Waiting for Godot از معروف‌ترین آثار نوشته شده توسط ساموئل بکت است که هر سالن تئاتر بزرگی در جهان حداقل یک ‌بار این نمایش را در معرض دید تماشاچیان قرار داده است. نمایش‌نامه‌ای به شدت قوی در ۲ پرده‌ی مختلف که به زبان فرانسه نوشته شده است؛ زبان دوم ساموئل بکت. صحنه‌ی شروع نمایش خشک و بیابانی‌ست با دو فرد ژنده‌پوش که در انتظار گودو هستند؛ گودو کیست؟ هیچ‌کس نمی‌داند! و معجزه‌ی ساموئل بکت در کتاب Waiting for Godot همین ادامه دادن دیالوگ‌های یکنواخت و بی‌سرانجام و انتظاری کشنده است بدون ذره‌ای خسته شدن خواننده یا تماشاگران. نمونه‌ی بی‌همتای ادبیات پوچی در جهان که تا به حال هیچ نویسنده‌ای نتوانسته آن را با چنین جذابیتی به تصویر بکشد.

قسمت‌هایی از کتاب Waiting for Godot

استراگون: … بیا بریم.

ولادیمیر: نمی تونیم.

استراگون: چرا؟

ولادیمیر: در انتظار گودوایم.

استراگون: (نومید) آه! (مکث) مطمئنی همین جا بود؟

ولادیمیر: چی؟

استراگون: جایی که باید منتظر باشیم.

ولادیمیر: گفت کنار درخت. (به درخت نگاه می‌کنند) هیچ درخت دیگه‌ای می‌بینی؟

استراگون: این چیه؟

ولادیمیر: نمی‌دونم. یه درخت بید.

استراگون: پس برگ‌هاش کجان؟

ولادیمیر: حتمن خشکیدن.

استراگون: پس حالا مجنون نیست.

ولادیمیر: شایدم فصلش نیست.

استراگون: به نظرم بیشتر شبیه یه بوته‌ست.

ولادیمیر: یه درختچه.

استراگون: یه بوته.

ولادیمیر: اَ…… به چی کنایه می‌زنی؟ به این که عوضی اومدیم؟

استراگون: باید الان این جا باشه.

ولادیمیر: نگفت که حتمن می‌آد.

استراگون: و اگه نیاد؟

ولادیمیر: فردا برمی‌گردیم.

استراگون: و بعدش پس‌فردا.

ولادیمیر: احتمالن.

استراگون: و همین طور.

ولادیمیر: و این قضیه هست…

استراگون: تا اون بیاد. …

درباره نویسنده Waiting for Godot

Samuel Barclay Beckett نویسنده‌ و شاعر و نمایش‌نامه‌نویس ایرلندی مشهور، متولد سال ۱۹۰۶ است. ساموئل بکت نویسنده‌ رنج‌ها‌ست. نمایش‌نامه‌ها و کتاب‌های او هنوز هم از مراجع بزرگ و مهم داستان‌نویسی جهان است و کمتر کسی را می‌شناسید که نام این نویسنده‌ معروف به گوشش نخورده باشد. نمایش‌نامه‌های ساموئل بکت شاید حتی بیشتر از داستان‌هایش به معروفیت رسیده‌اند. نمایشنامه‌هایی که با فلسفه‌ عمیق پنهان در خود، هنوز هم وقتی به صحنه‌های تئاتر راه پیدا می‌کنند، تماشاچیان را غرق در تفکر می‌کنند؛ داستان‌هایی فراتر از نمایش‌های همیشگی سالن‌های تئاتر دنیا، با دیالوگ‌ها و شخصیت‌هایی مانند گودو که تا ابد در ذهن هر خواننده و بیننده‌ای حک خواهد شد. ته‌مایه‌ی فلسفه‌ی Samuel Barclay Beckett نوشتن از فقر معنوی انسان است؛ نوشتن از انزوا، اندوه و پوچی. نوشته‌هایی که گاه به زبان انگلیسی بوده و گاه به فرانسه... اما وجه مشترک همه‌ آن‌ها کمدی سیاه جاری در کلمات‌شان است. ساموئل بکت را از نسل آخرین نویسندگان جریان مدرنیته می‌دانند؛ از چهره‌های پیشروی تئاتر ابزورد که سطح تئاتر جهان را پله‌ها ارتقا داده‌اند. ساموئل بکت این موفقیت را مدیون حضور فراوانش در سالن‌های تئاتر زادگاهش دوبلین است. او که در رشته‌ی ادبیات فرانسه و ایتالیایی و انگلیسی فارغ التحصیل شد و مدت‌ها هم تدریس در دانشگاه را به عنوان شغل خود انتخاب کرد، بعدها که به پاریس رفت و در موسسه‌ معروف نویسندگی مشغول تدریس شد و کتابی نیز از دریچه‌ پنجره‌ی خوابگاهش که مشرف به پاریس بود نوشت، به نتیجه‌ی جالبی رسید. بعد از سال‌ها تدریس روزی با گفتن اینکه نمی‌توانم چیزی را که بلد نیستم درس بدهم استعفا داد! بکت می‌گوید شکست بخش اصلی حرفه‌ هر هنرمندی است. او در سال ۱۹۸۳ در وستوارد هو نوشت: «همیشه تلاش کرده‌ای. همیشه شکست خورده‌ای. اهمیتی ندارد. دوباره تلاش کن. دوباره شکست بخور. بهتر شکست بخور.» ساموئل بکت از آن دسته هنرمندان نبود که مدام درباره‌ی آثارش صحبت و مصاحبه کند، نه درباره‌ کتاب Waiting for Godot و نه هیچ‌کدام از آثار مشهور دیگرش؛ او در آرامش و سکوت نوبل ادبیات را گرفت و تنها با نامه‌نگاری با دوستان و آشناها مکاتبه می‌کرد، اما جنگ فرانسه او را به خود خواند و روزی دست از آرامش خود کشید و گفت فرانسه در جنگ را به ایرلند در صلح ترجیح می‌دهد. رشادت‌های ساموئل بکت در جنگ برای او دو مدال شجاعت نیز از دستان ژنرال دوگل به ارمغان آورد. ساموئل بکت نویسنده‌ خوشبختی بود و تا ۸۳ سالگی در شهرت زندگی کرد؛ تا روزی که هنر و ذهن پر چالشش در آرامگاه مون‌پارناس پاریس به خواب رفت.