کتاب عرف و عادت در نظم حقوقی ایران

عرف و عادت شکل دهنده و تنظيم کننده روابط اجتماعي افرادي است که در زندگي خود بدون وجود مرجع رسمي قانونگذاري سعي بر تعيين دايره ي حقوق و تکاليف خود داشته اند. هيچ عرفي از جايگاه واقعي خود برخوردار نمي شود مگر آنگه در حيطه ي قلمرو خود اعتبار و مقبوليت يابد.

تنظيم و تدوين تمامي موضوعات عرفي به صورت منظم توسط قانونگذار نيز امري است مشکل و اصولا همين ويژگي است که عرف را از قانون متمايز مي نمايد.

عرف وعادت هميشه پايدار نيست و در روند تحولات اجتماعي و پيدايش موضوعات مستحدثه، ناچار به تطبيق و تعديل و همگامي است و اين تحول گاه مي تواند موجب متروک ماندن عرف قديم و جايگزيني عرف جديد شود.

کتاب عرف و عادت در نظم حقوقي ايران بيانگر همه موضوعات عرفي نيست ليکن به عنوان مرجعي که بخش عمده مستندات عرفي در قوانين جاريه کشور را بررسي نموده مي تواند مورد استفاده حقوقدانان و پژوهشگران قرار بگيرد.