کتاب انجمن شاعران مرده Dead Poet Society اثر ان. اچ. کلاین بام  N. H. Kleinbaum

عنوان: Dead Poet Society

نویسنده: N. H. Kleinbaum

ژانر: کلاسیک، درام

شرح و توضیحات رمان انجمن شاعران مرده Dead Poet Society اثر ان اچ کلاین بام N. H. Kleinbaum:

رمان انجمن شاعران مرده نوشته ی ان. اچ. کلاین بام رمانی درام و محبوب برای دوست داران ادبیات است که پس از اکران فیلمی با همین نام در سال 1989، روانه ی بازار شد. ماجراهای این فیلم برگرفته از تجربه ی شخصیِ نویسنده ی فیلمنامه، تام شولمن Tom Schulman است و او میگوید که اتفاقات این فیلم الهام گرفته شده از وقایعی اند که در آکادمیِ مانتگامری بل Montgomery Bell Academy در نشویل Nashville برایش رخ داده اند و شخصیت آقای کیتینگ  بر اساس شخصیت معلم تاثیرگذارش، سموئل پیکرینگ Samuel Pickering، نوشته شده. روند داستانیِ رمان به جز برخی اتفاقات کم اهمیت، تقریبا به طور کامل منطبق با روند داستانیِ فیلم است.

فیلمِ این کتاب برنده ی جایزه ی BAFTA Award برای بهترین فیلم شد و تام شولمن هم جایزه ی Academy Award برای بهترین فیلمنامه ی بدیع را دریافت کرد.

درباره کتاب:

تاد اندرسون و دوستانش دانش آموزانِ سال اولی در آکادمیِ ولتون هستند و خانواده هایشان اصرار شدیدی دارند که پسرانشان دکتر و وکیلهای موفقی در آینده شوند و این درحالیست که تاد همیشه در قلبش، آرزو داشته که نویسنده شود. ماجرا از وقتی شروع میشود که در ابتدای سال تحصیلی جدید، استاد ادبیات انگلیسی عوض میشود و استاد جدیدشان جان کیتینگ روش غیرمعمولی برای تدریس ادبیات را پیش میگیرد.

آنها نمیتوانند باور کنند که زندگی شان چقدر با به کارگیری نگرش استادشان چقدر متفاوت شده. آقای کیتینگ آنها را به چالش میکشد که زندگی شان را خارق العاده کنند. با الهام از استادشان، این پسرها کلوپ مخفیانه ی انجمن شاعران مرده را دوباره زنده میکنند، جایی که خارج از فشارها و انتظارات دیگران میتوانند علاقه شان به ادبیات را رها کنند تا جولان بدهد.

همانطور که کیتینگ آنها را با اشعار بایرِن، شِلی و کیتس آشنا میکند، آنها علاوه بر کشف زیبایی و شکوهِ زبان، معنیِ استفاده ی کامل از هرلحظه را متوجه میشوند. اما خیلی زود میفهمند که این آزادی بهایی دارد و فردیتی که کلوپ به آنها میدهد، هر لحظه امکان دارد که توسط دنیای بیرون له شود...

بخشی از کتاب انجمن شاعران مرده Dead Poet Society:

“We don't read and write poetry because it's cute. We read and write poetry because we are members of the human race. And the human race is filled with passion. And medicine, law, business, engineering, these are noble pursuits and necessary to sustain life. But poetry, beauty, romance, love, these are what we stay alive for. To quote from Whitman, "O me! O life!... of the questions of these recurring; of the endless trains of the faithless... of cities filled with the foolish; what good amid these, O me, O life?" Answer. That you are here - that life exists, and identity; that the powerful play goes on and you may contribute a verse. That the powerful play *goes on* and you may contribute a verse. What will your verse be?”