آلبر کامو کیست؟ معرفی بهترین آثار آلبر کامو

آلبر کامو (۱۹۱۳-۱۹۶۰) فیلسوف، نویسنده و روزنامه نگار فرانسوی است که دیدگاه و اندیشه های وی در زمان خود فلسفه پوچ گرایی را فرا گیرتر از همیشه ساخت. با این حال، او در یکی از مقالات خود نوشته است که تمام تلاش های خود را به مخالفت با فلسفه نهیلیسم اختصاص داده است و در عین حال تا جایی که امکان آن وجود داشت به مسئله آزادی فردی، پرداخته است. در سال ۱۹۵۷، به عنوان دومین برنده جوان پس از ردیارد کیپلینگ که در سن چهل و دو سالگی جایزه نوبل را از ان خود کرد، کامو جایزه نوبل ادبیات را در سن ۴۴ سالگی به دست آورد و رکوردی ابدی را در تاریخ به نام خود به ثبت رساند.

با وجود اینکه معمولا منتقدین و خوانندگان در زمان حیات و نیز پس از مرگش تا به امروز، البر کامو را به عنوان پیرو جنبش فکری اگزیستانسیالیسم می شناختند، کامو هرگز خود را به عنوان یک متفکر متعهد به اگزیستانسیالیسم نمی دانست. در مصاحبه ای در سال ۱۹۴۵، کامو هر گونه پایبندی و عضویت در انجمن ها و گروه های ایدئولوژیک را رد کرد و سپس در پاسخ به یک سوال در این باره، چنین گفت: نه، من اگزیستانسیالیست نیستم. همیشه من و سارتر از این که نام های مان مدام با هم گره می خورد، متعجب می شویم”.

کامو در الجزیره دیده به جهان گشود و در دانشگاه الجزیره نیز به تحصیل پرداخت و سر انجام در سال ۱۹۳۶ فارغ التحصیل شد. مادرش اهل مینورکای اسپانیا بود و از یگ گوش کر بود و خواندن و نوشتن نیز نمی دانست. پدر او، لوسیان، کارگر و کشاورزی فقیر اهل فرانسه بود که در نبرد مارن در سال ۱۹۱۴ در زمان جنگ جهانی اول که به عنوان یکی از اعضای هنگ پیاده نظام زوآو خدمت می کرد، به شدت مجروح شد. سرانجام، پدرش به خاطر جراحات و زخم های عمیق در یک بیمارستان ارتشی درگذشت. کامو در طول دوران کودکی خود به همراه مادرش، در بخش بلکورت در الجزیره بدون داشتن حتی اموال ساده و اولیه زندگی، روزگار گذراندند.

نخستین اثر آلبر کامو با عنوان Revolte dans les Asturies ، که با همکاری Jeanne-Paule Sicard, Yves Bourgeois and Alfred Poignant  نوشته بود، در ماه مه ۱۹۳۶ منتشر شد. این کتاب درباره شورش معدن چی های اسپانیایی بود که به شدت توسط دولت اسپانیا سرکوب شده بودند. در ماه مه ۱۹۳۷ او اولین کتاب خود را با نام L’Envers et l ‘Endroit نوشت و به ژان گرنیر اهدا کرد.

در طول جنگ، کامو به گروه مبارز مقاومت فرانسه پیوست که یک دفتر روزنامه زیرزمینی با همین نام نیز اداره می کردند. این گروه در برابر نازی ها فعالیت می کرد. در سال ۱۹۴۳، کامو به عنوان سردبیر این نشریه انتخاب شد. در ژوئن ۱۹۴۳ ، کامو اولین بار در جلسه تمرین نمایشنامه مگس های سارتر با او ملاقات کرد.

بهترین اثار البر کامو

زمانی که متحدین در اوت ۱۹۴۴ پاریس را آزاد کردند، کامو شاهد آخرین جنگ بود و تمام کم و کیف ماجرا را نیز چاپ می کرد. بلافاصله بعد از این رویداد در ۶ اوت ۱۹۴۵، او جزء یکی از چندین ناشر فرانسوی بود که عملا مخالفت و انزجار خود را نسبت به پرتاب بمب اتم توسط ایالات متحده بر کشور ژاپن ابراز کرد. او در سال ۱۹۴۷ از گروه مبارز مقاومت فرانسه کناره گیری کرد. پس از جنگ، البر کامو به ایالات متحده سفر کرد تا در مورد تفکر و اندیشه های فلسفی فرانسوی به صحبت و سخنرانی بپردازد.

در سال ۱۹۴۹، بیماری سل به سراغش امد و پس از آن دو سال در انزوا زندگی کرد. در سال ۱۹۵۱، کتاب طاغی را منتشر کرد؛ یک تحلیل فلسفی از شورش و انقلاب که تفکر ضد کمونیستی او را به تصویر می کشید. کتاب طاغی موجب ناراحتی و انتقاد شدید بسیاری از همکاران و معاصران فرانسوی اش از او گردید و بین او و سارتر جدایی انداخت. کامو پس از این واقعه افسرده شد؛ و از آن پس شروع به ترجمه نمایشنامه کرد.

نخستین تفکرات و شرکت پذیری کامو در ادبیات حول محور فلسفه پوچ گرایی دوران می کرد. او این پوچ گرایی را به عنوان عواقب خواست انسان در رسیدن به معنا و مفهومی شفاف از نقش خود در یک جهان و شرایطی متضاد می دانست. همچنین این اندیشه در کتاب اسطوره سیسیفوس و در بسیاری از آثار دیگر او، مانند کتاب بیگانه و رمان طاعون، بیان شده است.

با وجود جدایی از سارتر، شریک ادبی و مطالعات خود، اثار کامو همچنان تحت عنوان اگزیستانسیالیسم طبقه بندی می شود. زیرا بسیاری از کاربردهای اخیر اگزیستانسیالیسم با بسیاری از ایده های عملی کامو همبسته است (مانند عناصری که در متون مقاومت، شورش و مرگ به کار برده است). او این نسبت را بارها و بارها در مقاله انیگما و جاهای دیگر رد کرده است. به هرحال، فهم و درک شخصی او از جهان (به عنوان مثال، بی تفاوتی خوش خیم در بیگانه) بدون شک او را از این انتقادات تا حدی جدا می کند.

در دهه ۱۹۵۰، کامو تلاش و کارهای خود را بر روی حقوق بشر متمرکز کرد. در سال ۱۹۵۲، وقتی سازمان ملل، اسپانیا را به عنوان یک عضو مشروع تحت رهبری ژنرال فرانکو پذیرفت، او از کار خود در یونسکو استعفا داد. در سال ۱۹۵۳، او از روش های بی رحمانه شوروی برای شکستن اعتصاب کارگران در شرق برلین انتقاد کرد. در سال ۱۹۵۶، او در برابر روش های مشابه در لهستان (تظاهرات در Poznań) و سرکوب نیروهای انقلابی مجارستان توسط شوروی در ماه اکتبر ان سال نیز به شدت اعتراض و مخالفت کرد.

از سال ۱۹۵۵ تا ۱۹۵۶، کامو برای نشریه L’Express مطالب می نوشت. در سال ۱۹۵۷ او جایزه نوبل ادبیات را برای خدمات ارزنده و مهم ادبی خود، که به صراحت و روشنی مشکلات و وجدان انسانی را در آن دوران نشان می داد، دریافت کرد.

سرانجام، در سال ۱۹۶۰، البر کامو در سن ۴۶ سالگی در یک تصادف در نزدیکی Sens در Le Grand Fossard در شهر کوچک Villeblevin فوت کرد. دو اثر او پس از مرگ توسط فرزندانش منتشر شد. اولین اثر با نام مرگ شیرین (۱۹۷۰) که شخصیتی به نام مرسو، هم نام و شبیه شخصیت اصلی کتاب بیگانه دارد؛ درباره رابطه بین این دو کتاب هنوز بحث های علمی وجود دارد. دومین رمان ناتمام او به نام  نخستین انسان (۱۹۹۵) روایت کننده داستان زندگی کامو در دوران کودکی اش در الجزیره است.